the force of jealousy

"the one who loves the most , is the one who cares and protects everything"

nais ko hong magsalaysay ng isang kwento, kwento ng sarili kong buhay

pero bago ho yon , gusto ko munang ipakilala ang aking sarili,

im kheem paderna, im in collage rigth now, and i admit im a fool to let my love flow into the wind

hindi matutumbasan ang pagmamahalan na binigay namen sa isat isa ni mark

ng dumating kasi si mark sa buhay ko , mas lalong nagkulay at gumanda ang mga dumadaang araw, yung tipong gigising ka ng isang umaga, ganadong ganado ka dahil alam mong may isang tao na naghihintay sa pagising mo

isang tao na mahal ka sa kung anu , at kung sino ka

mahal ko siya, higit pa sa mga bagay bagay na umiikot sa mundo ko
kahit pa pigilin kame ng aking mga magulang, pinaglaban ko siya.. to the extent na halos magkaworld war na sa pagitan ng pamilya ko at sa akin..

alam kong mahal rin niya ko , ramdam ko, di lang sa mga salita niya kundi sa mga ginagawa niya

pero katulad ng mga ibang mga relation,nagkaron kame ng ups and downs ,8 months na kame nun ng magsimula ang mga matitinding arguements

meron ho kase akong isang kinagigiliwan na hobby, ang pagsayaw

"ready?"sabi ng isa sa mga teammates ko

at maya maya pay pinatugtog na nila ang mini caset

nandun si mark , galing pa siya ng job niya nun, i told him to go home and get some rest pero hindi siya sumunod saken

"dito nalang muna ako, mamayang 10am uuwe ako"sabi niya saken sabay ng paggawad ng isang halik

"sigurado ka? , dapat kase magpahinga kana lang eh" sabi ko

but he intended to stay

we started the practice we left our bags sa lugar kung nasan si mark

"guys? why dont we find another place to practice? nakakailang dito sa park oh"sabi ng isa sa mga maaarte kong team mate

tututol sana ako pero i couldnt do anything but to agree , kase lahat sila agreed on what that girl said

naiwan namen si mark na nagbabantay ng mga gamit namen, i felt guilty sa pagiwan sa kanya, but i have to persue my dreams

nagtagal kame don, at hinayaan ko yon. knowing he was there nagiisa, nagbabantay lang ng gamet namen

when we get back it was 12:30pm

ang akala ko nung mga oras na yon.. mark leaved , kase ang sabi niya he was going to leave kapag 10am na

but i was surprise he was still there, nakaupo sa bench, madilim ang mukha, halatang bibigay na pero he was forcing his strength

lumapit ako sa kanya

"oh ? bakit kapa nandito? didnt i told you na umuwi kana pagdating ng 10am?" i asked

he didnt answered, he stand up and leave

i ran after him

"look im sorry, naghanap ng ibang venue yung group, i cant inform you kase di ko naman dala yung phone ko"paliwanag ko

"andito ang presence ko pero hindi mo man lang ako mainform kung san kayo pupunta? ano pa kaya kung wala ako dito?" he said

alam ko that moment may lamat na, NASIRA KO ANG PAGTITIWALA NIYA SAKEN, I LET HIM FELT THE FEELING OF A PERSON BEING NEGLECTED,

umalis siya sa lugar nayon.. leaving me


----------
" Speak when you are angry and you will make the best speech you will ever regret"

that nigth i txted him

we argued, nagsabihan kame ng mga masasakit na salita, and i really hate myself for saying those things

i wanted him back but instead of saying sorry and saying that i wanted him back nakipag sabayan pa ako sa galit niya

halos magmurahan kame that night.. imagine? we are 8 months pero ang dami dami parin nameng extra baggage

he told me everything that he feels... the pain... everything

that arguement last for 10 days, alam ko po tanga ako in that point ,na bakit kailangan ko pang patagalin ng 10 days?

i hurt him so much

kase ako sa past 10 days, nakuha ko pang magperform, mag practice at parang daily living lang para saken, pero ang totoo po? nasasaktan rin ako.. kase mahal ko siya eh... he meant everything to me... and im such a stupid person to hurt him in many ways

the 10th day came

"kim halika!"tawag saken ng isa sa mga kabigan ko, nasa canteen ako nun

"balita ko may nagcocourt raw kay mark ah?"

nangmarinig ko to talagang yung pagdaloy ng dugo ko sa katawan ko , i dont even know kung nahinga paba ako

"anu ba kaseng nangyare sa inyo? dont tell me ganun ganun nalang kayo?"pagpapatuloy pa niya

tumayo na agad ako ,patakbong lumabas ng campus, pumunta ako sa bahay nila

"oi kim! san ka pupunta?! may class pa tayo mamaya!"

,nasa harap na ko ng bahay nila nangmakita ko siyang nakatayo don

nilapitan ko siya...

"oh? ba-"

hindi ko na siya hinayaan pang magsalita.. i hugged him, and told him na hindi ko kayang mawala siya

in a bit of seconds naramdaman ko na ring niyayakap niya ako

(end of part 1)
(to be continued)