Followers

Sunday, March 25, 2012

the reason of love (short story)

writer: senioritoaguas

blog: www.senioritoaguas.blogspot.com

skype: christian.ballatores1

*currently looking for a writer partner that could help me to finish my next star story project*

this is el senioritoaguas, saying

when you love someone its like a package deal, weather you want it or not, may mga katangian parin siyang hindi mo maiintindihan pero all in all , love is more important above all imperfections

----------------------------------------

Nang gumising ako ng umagang yon , alam ko sa sarili ko na hindi ko na siya mahal, hindi ko na siya mahal katulad ng date,

Pinapanuod ko siya habang mahimbing siyang natutulog sa tabe ko, ang buong braso niya na nakayakap sa aking katawan at ang maingay niyang paghilik.

Pinilit kong tanggalin ang buong braso niya na nayakap saken, at tumayo ako upang magayos ng aking sarili,

Ako nga pala si kevin rebultan. Isang IT specialist sa isang kilalang companya at siya naman ang kasintahan ko . si chris santos,

Nang makatayo na ako , dumiretso ako nuon sa c.r at naghilamos at maliligo na rin. Nang bumalik ang tingin ko sa kama, mahimbing parin ang tulog ni chris, nasipa nanaman niya ang paborito niyang kumot ang kalahati nito ay sumasayad na sa sahig at may nakikita pa akong konting linya ng laway mula sa kanyang bibig

Wala siyang saplot nuon, ganon naman kase lage yon., kung may nangyare man saamen ng nakaraang gabe o wala , natutulog talaga siya ng walang saplot sa katawan at ang tangi niyang ipangtatakip sa sarili ay ang paborito niyang kumot

Malakas kong pinipigilan ang sarili na lumapit at ayusin ang pagkakahiga niya. Pero sa lalo kong pagtingin sa taong ito, aaminin ko, nandon paren ang libog ko sa kanya, pero ang pagmamahal ko, unti unti nang nawawala

Hindi pa siya gigisng hanggang 7:30. Tatlong oras bago ang pasok niya sa gym. Isa siyang gym instructor. hahalikan agad ako niyan sa labi, kahit di pa siya nag gagargle o nagtutootbrush man lang, bago siya umupo sa hapag kaninan, he had a terrific appetite. Palaging fried rice , eggs, sausage or sometimes pork liempo at isang malaking baso ng pineapple juice. Kailangan daw niya yon para sa trabaho niya. Pero para saken? .. kung hindi dahil sa work out niya… baka obese na siya ngayon.

Kinakain niyan lahat ng lulutuin ko, even that sisig experiment. Matagal na yon na ngayon nga ay na perfect ko na

Pero sa araw na yon. Walang pagluluto na mangyayare saken. Kung gusto niyang kumaen para sa araw na yon. He must cook it by his self

Nang matapos akong magayos at maligo bumalik ako sa kwarto namen, himbing parin siyang natutulog, kalahati ng kumot na paborito ay nakasayad sa sahig.

Habang tinitingnan siya, I felt nothing but delight . arousal.

Naaalala ko nuon na gumising ako ng ramdam ko ang stiffness niya na idinidikit niya sa thighs ko, and we would make love as if we didn’t the night before.how I love him back then.

Nagbihis na ko, tahimik . tahimik hindi dahil ayoko siyang magising. Kundi ayoko lang na makausap ko pa siya. Nagsasawa narin ako sa walang kwenta niyang mga kwento.

Ng makapagbihis na ko. Kinuha ko susi ng kotse at nagdrive na ako . habang nagdadrive sa kahabaan ng edsa na aamoy ko siya, sinabe ko na sa kanya nuon na wag masyadong gamitin ang pabango na paborito raw niya. Dahil kapag nasobrahan sa pag gamit nuon ay masangsang na ang amoy. I stoped using that brand months ago, pero hanggang ngayon I could still smell him , on my cloths, at sa kotse ko, nasa cubao na ako nuon nagiisip ng paraan para mawala ang amoy na iyon, nang mapansin ko ang isang karatula, isang Julia Roberts movie ang kasalukuyang palabas.

Naisip ko nuon na panunuorin ko yon. Because she was my favorite actress,and im not going to take him with me para panuorin yon. Kapag nanunuod kame ng movies na gusto ko , ang tangi lang niyang gagawen at yayakapin ako at matutulog sa tabe ko, kahit kailan hindi niya na aapreciate ang magandang movie, at kapag natapos na ang movie at nagoopen ako ng topic tungkol dito ang tangi lang niyang isasagot ay

“ahh yon ba? .. ahh oo”

Mas preferred niyang manuod ng mga movie na may karate, like jacky chans movies, or something like that.

This day I told to myself, I will never fall for a gym instructor again.

Pagdating ko sa opisina, Samantha, my secretary was on the phone. Sinabi niya na nasa telephono raw si chris, I told her to tell him na I wasn’t in yet. Nang maupo ako sa upuan ko pinilit kong burahin sa isipan ko siya. Pero parang oras ng trabaho tatawag at tatawag yan sa opisina kakamustahin ako, o kung minsan magpapahatid sa gym. tatawag yan. Kaya niyang magdrive ng sarili niya pero mas preferred niya ang mag take ng cab, isa sa mga stupid jokes niya na feeing hari raw siya habang nakapo at pinagmamaneho.

God!, if I could only make him disappear!

Pero I can’t sa ikat long beses bago ako mag lunch pumasok sa opisina ko si Samantha at sinabe na nasa kabilang line raw si chris, I had no choice but to answer it.

Kinausap ko siya pero hindi manlang niya napansin ang pagkairita ko, ganun siya, he never know when to be sensitive at the right time. Nagagalit siya sa napakaliit ng bagay pero pagdating sa mga bagay na kailangan ng buong attention niya di niya napapansen, katulad nalang ng lumalaki kong dislike para sa kanya

Talagang ganun siya.

Pagkatapos nameng magusap lumabas na ako ng opisina para kumaen

Pagbalik ko, ready na ang mga new applicants para sa job interviews, I went to the washroom and shake him out of my head. I decided that I wouldn’t let him affect me this way again.

Pero kapag sinuswerte ka nga naman, tanging siya lang ang naaalala ko lalong lalo na ng humarap saken ang isang applicant . tense but trying really hard to hide it that’s how he was when we first meet, naaalala ko pa non. Ilang coke nga ba natapon niya non sa sobrang tense niya.

Although the applicants transcript and background training were exemplary. I didn’t like him, ang pagkatulad niya siguro kay chris ang dahilan kung baket. Sinabe ko nalang sa applicant na yon plainly, na bumalik siya para sa second interview, a step closer to being hired.

Pagkaalis ng applicant nayon sinabe ko kay samantha na ayoko munang maistorbo ng sinoman. I sit back to my chair , trying, but not succeeding to relax. My mind is full of thoughts about him. Those times he was accusing me of infidelity when in fact he was the flirt. When he got that way he was worse than my mother and my father left her. Naisip ko ng mga panahon na yon na this got to stop,

Nasa akin ang lahat ng karapatan para maging masaya kahit pa ang maging kabayaran nito ay ang iwan siya.

Ng gabing yon, I told myself, ‘im going to break it up to him’

Pauwi na ko nuon at nagaayos na ako ng mga gamit ko, nang damputin ang ilang papelas may nalaglag mula dito, I retrieve it and saw what it was, it was his picture, nung nasa tagaytay kame, a think a year ago pa ito, he was smiling as he sat on the grass after trying and failing to mount the horse three times, his eyes turned to narrow slits because of that smile,

Hilig ko siyang asarin ng dahil sa mata niya, tuwing ngingiti kase siya tila nawawala ang mga mata niya, his eyes were almond-shaped, the pupils bluish gray.

Naaalala ko tuloy yung mga panahon na yon , pumunta kame nuon ng tagaytay 1 week before our anniversary. Mga panahon kung kailan, isa lang talaga kameng normal na lovers,

Lovers, he was so proud of me

“this is my lover” he says, sa mga friends niya sa clients niya, at specially sa family niya

Confident siya sa relationship na meron kame, isang bagay na wala ako, oo , mahal ko siya, pero hindi ako kasing confident na katulad niya , na tipong ipakikilala sa lahat,

I was never proud of him, he didn’t even go well with my friends, nagkaron nga ng gulo before when he said na snob raw ang isa sa mga friends ko, my friends told me before na ang layo raw niya sa aken. Complete opposite raw kame , your so different from him one said, but my friends and I didn’t influence each other. We support each other , console, but when It comes to decision making we didn’t impose our will to each other.

Habang nag dadrive na ako pauwe naisip ko na we are unlike any lover, I prefer dark suits and he prefer his gym attire just anywhere he is, he ate a lot of meat I like fish better, i drank coffee, he didn’t like coffee, I smoke he didn’t, : he drank and I didn’t.

As I go pass cubao again I saw the billboard of Julia Roberts, at ngayon napansin ko ang katabi na ad nito isang jet lee movie, naisip ko kung kasama ko lang siya ngayon he would drag me to watch that movie with him,

I told him before na tutulugan ko siya sa sine katulad ng ginawa niya saken pero I couldn’t, I could only sleep if all the light are off, at siya naman he coudnt sleep if all the lights are off

Kaya bago kame matulog, hinihintay ko muna na makatulog siya, para mapatay ko ang dim light at makatulog narin ako, I used to like to watch him as he fall as sleep even do he snored, sometimes he would do so in my arms and I would just look at him.

Am I going to miss him when we are apart? .. I thought so

Nang makarating ako sa garahe , nireherse ko muna ang mga sasabihin ko, para maging ready ako sa oras ng pagdating niya ng 8:00.

Pagbaba ko ng kotse nakita kong nakabukas ang ilaw ng bahay, mukang nakalimutan nanaman niyang patayin. Pumasok na agad ako ng bahay, pagpasok ko naamoy ko agad ang isang pamilyar na pagkain, pumunta ako ng kitchen at nakita ko ang niluluto na adobo, the only food na alam niyang lutuin. Luto narin ang kanin pero chris is not in the kitchen, I called out pero walang sumasagot sa mga tawag ko.

Pinatay ko ang gas stove bago pa tuluyang matuyo ang adobo, I went up to our room

Habang tinatanggal ko ang sapatos ko bago pumasok ng kwarto namen napansin ko ang tsinelas niya na nasa tapat ng bathroom door , I shaked my head , and went inside our room , I change into my shorts and white tshirt. Wala siya sa loob ng kwarto sa bathroom siguro.

I knocked and called out his name, may narinig akong groan, tinulak ko ang pinto pero hindi mabuksan ng tuluyan I saw his legs na nakaharang sa pinto

Siniksik ko ang sarili ko sa pinto para tuluyang makapasok, nang nakapasok na ko. Nakita ko si chris na naka handusay sa tabe ng toilet bowl

I checked him for any injuries bute naman at wala pero mainit ang katawan niya, sinabe niya saken na bigla siyang nahilo at natumba,

“you have a fever” I said, he nodded.

Tinulungan ko siyang tumayo at pinasok sa kwarto at nang maihiga ko na siya sa kama, bumalik ako ng bathroom at kinuha ang thermometer, and put it in his mouth

May sinasabe siya pero dahil nga nakasalpak sa kanya ang thermometer I cant understand anything he says, I took the thermometer out, and it read 40 deg. Centi. Naisip ko nuon paano pa siyang nakapag luto sa gantong temperature.

“dinners ready babe” he finally manage to say

“yes I saw it” I smiled “ looks good”

“only dish I know”

“and my favorite”

Ngumiti siya , isang napakagandang ngiti, may nais pa sana siyang sabihin pero sinabe ko sa kanya na magpahinga nalang siya , I asked him if he wanted or needed something, bigla niya akong niyakap ang init ng katawan niya ay tila naging waves na halos nakikita ko na , mas mainit ang hininga sa side ng neck ko and he said

“I love you”

Those words almost made me cry

“I know” I replied

I let go of his hug and touched his forehead, he said that my touch was his medicine

Tinanong ko siya kung gusto pa niyang kumaen, he said na masakit raw ang lalamunan niya

By then naalala ko na ang asthma niya umaatake nanaman ,

“then let’s go to doctora silvia” his doctor

“her prescriptions are in the bag” he replied

I went to his bag and took it, he managed to purchased his own medicines, tablets for the fever and capsules for his sore throat.

Naisip ko how long had he been feeling this way? Itong morning ng hindi ko siya pinaghanda ng breakfast? … itong hapon ng hndi ko pinapansin ang mga tawag niya? ..

Bumaba ako para kumuha ng tubig. Bumalik ako ng kwarto at pinainum ko sa kanya ang medicines niya, and ikinumot ko sa kanya ang favorite kumot niya. Turned the lamp on and left the room.

Nang dumating ang ala una ng madaling araw oras na para sa next dose ng medicines niya

Pagbalik ko ng kwarto , mahimbing siyang natutulog, napalitan ko na ang damit niya kanina na basang basa ng pawis niya. , his mouth half open, ang maingay niyang paghilik at ang pagsipa niya sa paborito niyang kumot.

Same thing this morning, pero ngayon all that I could see and feel was love, hindi ko alam kung baket , sa napakarame ng imperfections niya at mga dislikes ko sa kanya, I couldn’t seem to fully hate him. Nang makita ko siya sa sahig ng cr, ng kargahin ko siya , nang painumin ko siya ng gamut, I knew then na talagang mahal ko siya. Nothing less

Maybe Im stupid, for feeling this way. Pero I don’t care, im going to concentrate now on loving him the way he loves me , even do he didn’t please me all the time.

Cause now I remembered, kaya ko nga pala siya minahal , hindi lang dahil sa gwapo siya, hindi lang dahil sa mga perfect things sa kanya,

Kundi dahil rin sa mga imperfections niya, mahal ko siya, kahit ano pa siya….


Thursday, March 15, 2012

fight against it (short story)

“hey fag, feel so perfect?, well let me break it up to you, you’re not who you think you are, you’re ugly and you’re so not perfect!” sambit ng isa sa mga mahilig mambully saken, at patuloy pa ito sa pagtawa na lalong nakakapagpababa ng pagktao ko

“kasalanan kayo sa diyos, babae at lalake lang ang ginawa ng dyos, walang ginawang bakla ang dyos. Gawa kayo ng demonyo! Mga anak kayo ng demonyo” sambit pa ng iba at tuluyang pangduduro saken

“isa kang salot sa lipunan, alam mo ba na ang mga katulad mo ?, mga AIDS CAREER KAYO!, salot kayo!” dagdag pa ng iba

Yan ang mga bagay na laging binabato saken, lalong lalo na po sa lipunang ginagalawan ko

Ako ho si chris, chris santos, labing anim na taon, may tangkad na 5”, 4th year highschool po at nagaaral ho ako sa isang kilalang Christian school , kung saan sinasabing ang dyos ay ang tagapag ligtas, taong perpekto , at taong puno ng pagmamahal

Pero ang mga taong mismong naririto, ay tila taliwas mula sa paniniwalang ito,

Araw ng biyernes , kakauwe ko lang non sa bahay, at katulad ng date, nabully nanaman ako,

Umuwi ako ng araw na yon na pilit na tinatago mula sa mga magulang ko , mula sa kuya ko na, sinaktan, nasaktan, at naalipusta nanaman ako

“tol, ayos ka lang?” tanong saken ni kuya ng napadaan ako ng salas

Isang pekeng ngiti ang binigay ko , ayokong magalala sila, ayokong magkagulo pa, kaya tinatago ko nalang, pilit kong tinatago at hindi sinasabe sa kanila, kung anong nangyayare saken

“ayos lang ako kuya” sambit ko kasabay narin nuon ay ang pagngiti ko

Pagkatapos nuon ay tuluyan na akong umakyat sa aking kwarto

Doon , sa aking kwarto, tuluyan kong inilabas lahat ng sakit, lahat ng luha, lahat lahat

Kailangan kong gawin ang pagluhang ito, sa ganuong paraan , kahit na wala akong pinagsasabihan ay nailalabas ko parin ang sakit at pighati na nasa aking puso

Dahil alam ko, sigurado ako, pagdating nanamn ng kinabukasan, mauulit at mauulit nanaman ang mga pangyayaring ito...

Kinabukasan….

Nasa canteen ako ng school ng nuon

Magisa,

Nang may biglang lumapit saken

“hey fag,”

“aids career”

“salot”

“and most of all satans son”

Sambit ng grupo nila leah , leah gepilano

Si manuel, leah, rod, at si Hannah

Ilan lamang sila sa mga grupong hilig akong pabagsakin, grupong hilig mangalipusta ng mga tao sa kanilang paligid.

Nakatungo lamang ako noon ayokong lalo pang mapansin ng iba

“oh common little fag, wag mong sabihing hanggang jan kana lang talaga,” sambit ni leah

Wala parin akong imik, ng ilang saglit lang , naramdaman ko na ang tila malamig na likido na dumadaloy mula sa aking bunbunan papunta sa aking mukha

Nang matapos ang pagbuhos ng likido

Narinig ko sinambit ni leah

“next time, kapag kausap kita wag mo kong binabalewala, im the highest ranking in this food chain keep that in mind ,salot” sambit niya

Sabay ng pagalis ng grupo nila….

Sa class room

“good morning class, so today, im going to announce our top rankings” sambit ng madre na masigla sa harap ng buong klase namen.

From bottom to top ang pag announce nito

Sakin nong mga panahon na to, hinihiling ko na.. sana… sana hindi ako ang ranking # 1 … dahil pag nangyare yon, saken nanaman mapupunta ang mata ng lahat, lalo na ng mga grupong hilig akong bullyhin

Pero hindi natupad ang hiling ko

“and for our top 1. Congratulations again mr chris santos, you’re the top 1” sambit saken ng madre na nasa harapan

Ngumiti lamang ako bilang pagtugon sa sinabe niyang yon, may konting tuwa akong nadarama, pero mas malaki at nananalo saking damdamin ang takot…

Takot sa kung anong gagawin nila…. Ng mga bully

Pagkatapos ng announcement na yon

Naghihintay nalang kame ng oras, oras para sa pagring ng bell
lumabas na rin noon ang madre na kanina lang ay nagaanounce saamen

Classmate ko si kuya, tumigil kase siya sa pagaaral nuon at ngayon nga ay nagpatuloy , isang taon lang naman ang agwat namen, kaya hindi naman alangan saken na classmate ko siya

Habang naka upo ako nuon sa upuan ko, katabi ang mga libro sa aking desk,

Narinig at napapansin ko ang halakhakan ng iba, ang tawanan at ang kakaibang pagtingin saken

Nang lumingon ako, nakita kong may hawak na papel si kuya, hindi ko alam kung anong nakasulat don , pero nang magtama ang mata namen, nagaalab ito … puno ng inis, galit, lalo akong natakot, bumaling ako pabalik sa maayos kong pagkakaupo

Maya maya pa. nahagip muli ng aking mata ang puting papel, hawak na ngayon ito ng aking katabi

“bigay nyo sa kanya” narinig kong sambit ng nasa likuran ko

Binigay saken ang papel.

“CHRIS IS GAY, A SLUT, AIDS CAREER, SATANS SON, SALOT” yan ang mga katagang nakalagay doon

Lalong naghalakhakan ang lahat ng makitang hawak at binabasa ko na ang papel

Maya maya nag ring ang bell

Nagtayuan ang lahat, ako nanatiling nakaupo, nanatiling nanliliit sa sarili

Akala ko don na matatapos yung tipong mananahimik nalang ako at lalabas na sila ng tumatawa pero hindi pa pala…

Ilan sa mga kaklase ko mismo, ang bumatok nagtapon ng libro ko, at bumato pa saken ng papel

Nakita ko non si kuya, nakatingin lang siya saken. Galit, hiyang hiya, inis na inis

Tumungo nalng ako, hindi ko alam kung anong gagawin ko….

Isa isang nagalisan ang lahat, natira akong nagiisa,

Napansin ko ang babae ng kabilang section . nakatingin lang ito saken. Alam kong awa ang namumutawi sa kanya, pero wala akong emosyon na inilabas upang hindi na siya maawa pang lalo

PAGUWE KO SA BAHAY

Nasa sarili kong kwarto ako nuon , nakahiga, nagiisip, lumuluha…

Nang maya maya, narinig kong may kumakatok sa pinto ng aking kwarto

Pinunasan ko ang aking luha, inayos ko ang sarili ko , nang sa tingin ko na ayos na ko

Tinunton ko ang pinto.

Binuksan ko ito, laking gulat ko ng kung sino ang kumakatok

Si kuya

Agad siyang pumasok sa kwarto ko

Nang makapasok na. sinara ang pinto at matalim na nakatingin saken

“totoo ba?” agad na tanong niya saken… sa tono ng boses na maya maya lang ay parang sasabog na

Nakatungo lang ako nuon , walang salita, takot at nanginginig

“PUTANG INA MO CHRIS , MAGSALITA KA! TOTOO BANG BAKLA KA?!” PASIGAW NA NASABI NI KUYA

Sound proof ang buong kwarto ko kaya kahit magsisigaw siya hindi maririnig sa labas

Nakayuko parin ako, tahimik walang salita, takot at nanginginig

Unti unti tumulo ang luha ko ng dahil sa takot,

Agad narin ng pagtulo ng luhang iyon ay ang malakas na pagsapak saken ni kuya

Isang sapak na dahilan upang bumagsak ako sa aking kinatatayuan

Nang mapaupo na ko sa sahig

“TANG INA KA, WALA AKONG KAPATID NA BAKLA TANDAAN MO YAN!” sambit ni kuya at agad nang lumabas ng kwarto ko

Ang kaninang konting luha koy naging hagulgol , at ang tanging postion ko nalang nuon ay ang sarili kong puso, hindi ko na alam kung sino at saan ako kakapit

Kung saan at paano ang hahakbang patungo sa kaluwalhatian…

Ng gabing yon, sinaktan ko narin ang sarili ko, katulad ng matagal ko nang ginagawa, ang paglalaslas, ito nalang siguro ang tangi kong paraan para tumakbo sa sakit na nasa dibdib ko…

Kinaumagahan….

Nasa kitchen si mama, maaga siyang nagigising.. sila kuya at si papa ay tulog pa

“ma” pagtawag ko rito

“oh anak? … ang aga mo yata?” sambit nito saken

“ma ayoko nang pumasok, gusto ko nalang dito sa bahay” sambit ko sa kanya

Tila naman naginit ang tenga ni mama, tumaas ang kilay niya

“nababaliw kanaba? … ang gaganda ng grado mo tapos sasbihin mo sakeng ayaw mo nang pumasok , sasayangin mo ba ang buhay mo?... intindihin mo ang mga kailangan mo chris, hindi ang mga gusto mo” sambit nito saken

Wala narin akong nagawa, alam kong di ako mapapakinggan ni mama

Pumasok ako sa araw na yon.

Tulad ng date, ako parin ang sentro ng pambubully pero mas malala ngayon. Mas sobra

“hey fag,”sambit ni leah ng makita akong nasa canteen

Nakatungo lang ako walang laban. At mahina

Umupo siya sa tabe ko

“alam mo fag, kung ako sayo magpakamatay ka nalang, kase kahet sa college, hindi ka titigilan ng mga bullies, mahina ka, lampa, at higit sa lahat, bakla ka pa” sambit nito na dahilan ng pagtawa ng kanyang mga kagrupo

Tumayo siya

“isipin mo yung sinabe ko fag ha? … pakamatay ka nalang” sambit nito

Bago siyang tuluyang umalis, isang malagkit ng slime ang binuhos niya saken, mukang galing pa yon ng science laboratory namen, sobrang lagkit , nakakadiri…

Nang makaalis na sila

Siya namang paglapit saken ng babaeng nuong nabully ako sa classroom eh nandon siya at nakatingin

“are you ok? .. here let me help you” sambit niya sabay ng pagpunas saken gamit ang towel na hawak niya, pero lumayo ako, inisip ko nuon na baka ang pagtulong nito ay may malaking kapalit.,

Lumayo ako at umalis

Nang sa paguwe ko non. Pasado alas otso na ng gabe, nasa LRT station ako non, naghihintay ng padating na tren,

Umuugong sa utak ko nuon ang sinabe ni leah ,

“MAGPAKAMATAY KA NALANG, MAMATAY KA NALANG” unti unti dumaloy ang luha ko, hawak ko ang isang papel

Papel kung saan nakasulat ang sakit at hinanakit ko,

Nakita ko ang pagdating ng tren, ang liwanag nito mula sa malayo,

Unti unti itong lumalapit , unti unti itong nagkakaron ng koncretong itsura

Ako ilang sa ilang dipang layo nito saken, akoy tumalon sa riles

Ang huli kong narinig ay ang sigaw ng ibat ibang tao at ang malakas na hampas ng tren…..









Araw ng sabado

Nasa burol ako nuon ng isa sa mga studyante na nakaranas ng sobrang pambubuly mula sa ibat ibang tao,

Isang studyante, isang bata na nasa edad ng labing anim o labing limang taon na nagpakamatay sa pamamagitan ng pagtalon sa riles ng tren

Ako ho si madelene , madelene lou tagle, isang babae na nakita at namasdan ang lahat ng pangyayare..

Pero wala akong ginawa, naging bulag bingi at tuluyan akong manhid, hindi ako nakielam dahil takot ako, takot akong madamay sa mundo na ginagalawan niya

Pero ngayon nagsisisi ako, nagsisisi ako na hindi ako nakielam, kung tumulong lang sana ako, kung may ginawa lang sana ako,

Sana nasalba ko pa ang buhay ng batang ito

Nakikita ko ang nanay ng batang ito nasa gilid pilit na pinatatahan ang kanyang sarili mula sa sakit na nadadama,

Ang buong paligid ay puno ng tao, matapos malaman ang buong storya ng batang ito.

Nakaupo lang ako nuon sa gilid, tahimik na pinagmamasdan ang lahat

Nang maya maya

“chris patawarin mo si kuya, kapatid kita, imbis na protectahan kita, sumama pa ako sa bigat na dinadala mo… patawarin mo kuya chris. Patawarin mo ko.” Sambit ng kapatid ng batang nasa loob na ng puting kahon.

Kasabay ng mga katagang yon ay ang masmalala na paghagulgol nito.

Malapit pa naman na ang graduation namen, 2 araw mula ngayon graduation na, ang pagakyat sa entablo, ang pagsabit ng ibat ibang medalya yan sana ang naghihintay na mga karangalan para sa batang ito

Pero lahat ng iyon mababalewala, dahil patay na siya…..

Unti unting lumalim ang gabi para sa araw na iyon, unti unti ring nagsialisan ang mga tao

Dumaan ang ilang araw

Hanggang sa dumating ang araw ng graduation

Halos matatapos na ang buong ceremonya ng graduation nayon ng pumunta sa entablado ang aming punong guro

“magandang araw ho sa lahat, bago ho tuluyang magtapos ang ceremonyang ito , isa ho munang speech ang ating maririnig, atin hong pakinggan ang sasambitin ng ating… valedictorian” sambit nito

Agad na nagtaas ng kilay ang lahat, alam ng lahat na si chris ang valedictorian., pero patay na ito, sino ang magsspeech?

Yan ang tanong ng lahat hanggang sa mahagip ng lahat ang isang babae, ang nanay ni chris

Tuluyan itong tumuntong sa entablado at nagsalita sa microphone

Tahimik ang lahat, naghihintay sa sasambitin ng babae

“ikaw? ….” Sambit nito

“oo ikaw…” sambit nito ng may pilit ng ngiti

“masaya kaba sa ginagawa mo? … Masaya kaba sa ginawa mo?” patuloy na pagsasalita nito

“bakit nga ho ba no? .. dito sa ating mundong ginagalawan.. hindi makakilos ng maayos ang sinoman kung hindi ito mangmamata ng iba,”

Kinuha ng babaeng ito ang mikrophono at pumunta sa gitna ng entablado

“daily routine? .. hindi kayang mabuhay ng walang napapabagsak? … yon ba yon? …”

“pareparehas tayong tao na pilit na kinakamit ang kaluwalhatian…!! Kaya bakit kilangan mong manulak ng isang tao papunta sa impyerno!”

“aaminin ko.. may kasanan rin ho ako sa pagkawala ng valedictorian ng skwelahang ito, hindi ako nakinig sa anak ko eh

Dumating ang oras kung kailan lumapit siya saken at sinabing
‘ma ayoko na pumasok ayoko nang magaral,’ hindi ko man lang ho tinanong sa anak ko nuon kung bakit, sa halip pinagalitan ko pa siya” sambit ng babae sa garargar na boses

“isa ho yon sa pagkakamali ko” sambit niya at tuluyan nang humagulgol

May tumayong isang magulang, hawak rin ang isang mikrophono at itoy nagsalita

“alam mo palang ikaw ang nagkamali, oh ano pang ginagawa mo rito? Diba dapat sisihin mo ang sarili mo ng magisa?” sambit nito

“narito ho ako, para ipamahagi ang bagay na to…”

“walang lakas ng loob ang anak ko para lumaban mahina siya, lampa, alam ko ho, marami pa rito ,sa bawat studyante na to, sa bawat kabataan na to, ang katulad ng anak ko, na nabubully at nasasaktan at naaabuso sa ibat ibang paraan. Gusto kong malaman ng bawat kabataan na to na

THINGS WILL GET BETTER, PEOPLES MIND WILL CHANGE AND SOMEDAY EVERY PAIN THAT YOU ARE FEELING WILL TURN TO HAPPINESS AND PEACE
SOMEDAY IT WILL,

AT PARA MASAKSIHAN MO ANG PAGBABAGONG YON, DAPAT BUHAY KA, DAPAT NAKATAYO KA AT BUHAY KA,
YOU SHOULD BE ALIVE TO SEE EVERY PERFECT CHANGE” sambit nito ng humahagulgol

Tumayo ako pumunta ako ng intablado kumuha ng mikrophono at nagsalita

“NAKIKITA KO ANG BAWAT PANANAKIT AT PAMBUBULLY, PERO WALA AKONG GINAWA PARA TULUNGAN SI CHRIS, YON ANG PAGKAKAMALI KO, KUNG SANA TUMAYO AKO AT SUMAMA SA LABAN NIYA SANA, MAY NASALBA AKONG BUHAY,

GUSTO KO LANG HONG SABIHIN SA ARAW NA TO NA, TAMA NA ANG PAGIGING BULAG PAGIGING MANHID AT PAGSAWALANG BAHALA SA MGA BAGAY NA NASA PALIGID NATEN

Kailangang maisalba ang buhay ng bawat isa” sambit ko ng tuluyan naring tumulo ang aking luha
--------------------------

Ako ho si madelene lou tagle, nasa college ho ako at nagaaral sa UP diliman, at pilit na lumalaban kasama ang ibat ibang grupo, lumalaban laban sa BULLYING!

Sama sama po, magagawa nating mabago ang mundo



The end